Czarnoksiężnik z krainy Oz
Metoda zwana "Czarnoksiężnik z Oz" (ang. "Wizard of Oz") pozwala na przetestowanie danego interfejsu jeszcze przed jego implementacją. W metodzie tej ukryty operator symuluje (udaje) odpowiedzi systemu, dlatego zwany jest czarnoksiężnikiem.
Metoda może zostać użyta we wczesnym okresie projektowania interfejsu. Pozwala zespołowi pominąć czasochłonny proces implementacji i skupić się na testowaniu użyteczności produktu.
Opis metody
„Czarnoksiężnik" (operator) - członek zespołu projektowego - zajmuje miejsce w pokoju kontrolnym, obserwując akcje użytkownika znajdującego się w pomieszczeniu eksperymentalnym. Zadanie operatora polega na możliwie szybkim symulowaniu odpowiedzi systemu na działania użytkownika. Osoba badana często pozostaje nieświadoma, iż reakcje systemu są zdalnie wywoływane przez operatora.
„Czarnoksiężnik" musi być w stanie szybko i precyzyjnie reagować na napływające dane o działaniach użytkownika. Założenie to najłatwiej zrealizować w przypadku prostych systemów opartych na głosie lub ruchach ręki. Oprogramowanie używane przez operatora powinno być na tyle proste i łatwe w obsłudze, by ten nie miał problemów z obsługą zdarzeń w czasie rzeczywistym.
Wyniki
Metoda Czarnoksiężnika z Oz pozwala na:
- zebranie informacji o naturze interakcji,
- wykrycie, które techniki i urządzenia do wprowadzania danych są najbardziej reprezentatywne dla danej interakcji,
- testowanie interakcji przed zbudowaniem funkcjonalnego modelu,
- odkrycie jakie rodzaje problemów ujawniają się podczas pracy z interfejsem,
- analizowanie różnych aspektów formy produktu, które mogą mieć wpływ na jakość interakcji użytkownik-system.
= = = =
Marcin Bober, 2004
